Başları her sıkıştığında çocuklarını korkutan annelere gıcık oluyorum, hayal dunyası geniş olan cocuklara "komşunun evinde yaramazlık yaparsan öcü gelir" yazık değil mı şimdi ? Yani sen onun annesinin diye istediğin gibi davranma hakkını vermiyor.
Birgün hastaneye gitmiştim canı fenahalde sıkılmış olan bir cocuk koridorda bir o yana bir bu yana kayiyordu, valla o an utanmasam bende kayacağım o kadar eğleniyor ki... Çevredekiler bu durumdan rahatsız olduklarını belirttiler, anneside bana dönüp "bak bu abla hemsireymis yaramazlık yapan cocuklara iğne yapıyormuş " demesin mi? Tam adamını buldu yani. Bede " yooo ben hemşire değilim cocukları çok severim" dedim. Cocuk bile şaşırdı, sırası gelene kadar yanıma oturdu arada bana sorular sordu güzel güzel sohbet ettik.
Cocukları korkutmadan da ilgilerini başka yönlere cekebilinirken niye ona zarar vereni tercih edelim.
Birçok yetişkin, ilerlemiş yasına rağmen hâlâ karanlıktan korkar, bu dönemdeki bir çok korkunun kökeni çocukluk yıllarında yaşanan korkuların sindirilememis oldugundan dolayidir.
Not; bu yazıyı yazdıktan sonra kitaplığima bir bakayım dedim ve çok güzel bir hikaye kitabı buldum tamda konuyla alakalı
Bu kitap 5 tane korkuyla alakalı terapi hikayeleri içeriyor . İlgileniyorsaniz bir bakın derim.
Sevgi ile
 |
| Yazari pedegog Adem Günes |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder